Molens op VPR

De bewoners van de eilanden Rosenburgh, Blankenburgh en Ruijgeplaet dienden bij de Heer van dit gebied medio 17e eeuw een verzoek in om een korenmolen te mogen oprichten.
In 1658 kreeg Comelis Jansz. Monsjeux van Maassluis toestemming om op eigen kosten een kleine korenmolen te bouwen aan de afgelegen Kooilandsche dijk.
Voor het recht van de wind moest de bouwer betalen, waardoor de eilandbewoners verplicht waren op deze dwangmolen hun koren te laten malen.
De andere, nog bestaande korenstellingmolen 'De Hoop' aan de Molenweg 45 in de dorpskom is veel groter.
In 1964 kocht de gemeente Rozenburg de vervallen stellingkorenmolen en tussen 1966 en 1968 volgde een ingrijpende restauratie om de molen maalvaardig te maken. Eerst werd de complete ronde stenen romp 0,76 m. opgevijzeld en tevens is de begane grondvloer op gelijk niveau gebracht met de directe omgeving. Gelijktijdig werd het Oud-Hollands opgehekte wiekenkruis voorzien van twee gelaste stalen roeden met een vlucht van 22,90 m. Opmerkelijk is dat de gietijzeren bovenas uit 1841 ouder is dan de molen zelf.
Voor de veiligheid is een Sprinklerinstallatie met rookmelders aangebracht. De met dakleer gedekte kap wordt over 35 houten rollen gekruid met behulp van een kruihaspel. De Hoop domineert in belangrijke mate het dorpssilhouet aan de oostzijde van Rozenburg.
Sinds 1995 is, na aanpassing van de benedenverdieping, de molen een romantische trouwlocatie voor gezelschappen van max. 50 personen, waar regelmatig gebruik van wordt gemaakt. 

In 2014 zijn beide roede vervangen

Technische gegevens